Η περίοδος της κατοχής ήταν πολύ σκληρή για την Ελλάδα και φυσικά και για την Ήπειρο. Κάποια από τα χωριά του Δήμου Νικολάου Σκουφά, είτε για αντίποινα λόγω των ενεργειών των ανταρτών, είτε γιατί οι κάτοικοι πράγματι βοηθούσαν τους Έλληνες αντάρτες, έζησαν μεγάλες φρικαλεότητες. Αυτό ισχύει και για τις Συκιές αλλά και τον Λουτρότοπο στον κάμπο.
Οι Συκιές, ήταν από τα χωριά που τροφοδοτούσαν με τρόφιμα, κυρίως όσπρια, καλαμπόκι, σιτάρι και λάδι τις αντάρτικες ομάδες Μακρυνόρους και Ραδοβιζίων. Επίσης, το χωριό είχε και έντονη αντιστασιακή δράση αφού τουλάχιστον 25 άτομα συμμετείχαν στον ένοπλο αγώνα.
Τα γεγονότα που είχαν προηγηθεί στο γειτονικό Κομμένο πριν από δύο περίπου μήνες, η αδιανόητη σφαγή που είχε διαπραχθεί εκεί από τα γερμανικά στρατεύματα, δεν ήταν αρκετά για να σταματήσουν οι Συκιώτες τη δράση τους.
Στις 6 Οκτωβρίου του 1943, οι στρατιώτες της Γερμανικής Μεραρχίας «Εντελβάις» κύκλωσαν το χωριό. Αφού συνέλαβαν όσους άντρες εντόπισαν, 150 άτομα περίπου, τους οδήγησαν στη θέση «Βαρκό» όπου είχαν στήσει ένα πολυβόλο με σκοπό να τους εκτελέσουν.
Η πρόθεσή τους όμως έγινε αντιληπτή και ένας των συλληφθέντων, ο Γιώργος Φαρδέλλας, χτύπησε έναν Γερμανό στρατιώτη φωνάζοντας σχεδόν ταυτόχρονα στους συμπατριώτες του να αρχίσουν να τρέχουν γιατί θα οι Γερμανοί θα τους σκοτώσουν. Ακολούθησαν σκηνές αλλοφροσύνης με τους Έλληνες να διασκορπίζονται προς κάθε κατεύθυνση. Πριν προλάβει ο πυροβολητής να ανοίξει πυρ προς το πλήθος που έτρεχε να σωθεί, μια μικρή αγέλη από σκυλιά του όρμησαν και τον έβγαλαν εκτός μάχης.
Αυτό, έδωσε επιπλέον χρόνο στους Συκιώτες να απομακρυνθούν περισσότερο και οι σαστισμένοι Γερμανοί στρατιώτες αποφάσισαν τελικά να αναλάβουν οι ίδιοι δράση. Άρχισαν να πυροβολούν προς τους άοπλους Έλληνες και πρόλαβαν να σκοτώσουν 32 άτομα. Οι υπόλοιποι «εξαφανίστηκαν» στις γύρω περιοχές. Οι κατακτητές όμως δεν είχαν ξεθυμάνει.
Αφού σήκωσαν και λεηλάτησαν ότι μπορούσαν από το έρημο πλέον χωρίο, έβαλαν φωτιά στα σπίτια και άφησαν πίσω τους μονάχα στάχτες. Φεύγοντας από τις κατεστραμμένες Συκιές, κατευθύνθηκαν στον γειτονικό Λουτρότοπο. Άνευ λόγου, δολοφόνησαν άλλους 7 άοπλους, δείχνοντας για μια ακόμη φορά την νοσηρή τους διαστροφή και τη λατρεία τους για αίμα. Φεύγοντας, έκαψαν και αυτό το χωριό.
Σήμερα, δεκαετίες μετά, ο άδικος θάνατος των συμπατριωτών μας δεν έχει ξεχαστεί. Κάθε χρόνο στις 6 Οκτωβρίου, τιμάμε τη μνήμη τους με επιμνημόσυνη δέηση και κατάθεση στεφάνων στα δύο μνημεία που έχουν στηθεί στις Συκιές και στον Λουτρότοπο.
